بنی صدر:‌ اینکه این رژیم بتواند در مقابل مردم برپا بماند از محالات است

سخنان مفید و جالب ابوالحسن بنی صدر، اولین رئیس جمهور ایران، در مورد مسائلی همچون وضعیت حال حاضر رژیم جمهوری اسلامی در مقابل جنبش مردمی، موضع گیریهای موسوی و کروبی، امکان پیشرفت جنبش سبز در چارچوب قانون اساسی، امکان انجام انتخابات آزاد، و راههای پیش روی جنبش مردمی. وی این سخنان را در مصاحبه ای که دیروز (پنج شنبه) با ستاره درخشش مجری برنامه تفسیر خبر صدای امریکا انجام داد ایراد کرد.

گفتگوی فوق را میتوانید در کلیپ زیر مشاهده کنید، و در پائین صفحه نیز گزیده های مختصری از برخی سخنان آقای بنی صدر در این مصاحبه را اضافه کرده ام.

گزیده هائی از صحبتهای بنی صدر:

عکس العمل و چاره های رژیم:
همین بودجه ای که احمدی نژاد برد به مجلس را ببینید. وقتی یک رژیم در بحران سخت اقتصادی است مافیاهای حاکم بر آن حاضر نشدند از میزان رانتهایشان مقداری کم کنند، این معناش این است که حاضر نیستند به جامعه فضا بدهند و از این راه با جامعه وارد رابطه جدیدی بشوند، برای اینکه میدانند به محض اینکه بخواهند فضا را باز کنند و این رابطه جدید برقرار کنند آن فضای جدید را حاکمیت مردم پر خواهد کرد، و در نتیجه از دید آنها سقوط رژیم را زودرس تر خواهد کرد. پس خود را در بن بست میبینند، این بن بست مانع شده که جز خشونت به روش دیگری متوسل بشوند . . . در واقع این رژیم خود را در زندان ناتوانی زندانی کرده و نمیتواند از آن بیرون بیاید.

قانون اساسی:
در این قانون اساسی اصل محوری ولایت مطلقه فقیه است، و اصول دیگر در رابطه با این اصل تنظیم شده اند، بنا بر این اینکه در محدوده این رژیم بتواند دولتی باشد که مسئولیت مستقیم در قبال مردم داشته باشد این یک تضاد است و حل شدنی هم نیست.

در مورد آنها که میگویند قانون اساسی باید بدون تنازل (بدون کم و کاست) به اجرا در بیاید: خدا نکند این قانون اساسی بدون تنازل به اجرا در بیاید! ولایت مطلقه فقیه به دلیل مقاومت فرهنگ ایران هنوز نتوانسته کامل اجرا بشود، اگر کامل به اجرا در بیاید این میشود فاجعه!


انتخابات آزاد:
اگر امکان داشت که برگزار میشد! ثانیا صاحبان عقاید مختلف پیشکش، همونهائی که مسلمان مکتبی میدانند با این گزینش استصوابی امکان نامزد شدن ندارند، آنهائی هم که نامزد میشوند با تقلب انتخاباتی آنهائی که مورد تایید مافیای اقتصادی باشدن قبول میشوند و بقیه رد میشوند.
بر فرض که انتخابات آزاد هم شدنی باشد و بشود . . . خوب مجلس ششم، حالا به این آزادی نبود، اما اصلاح طلبان اکثریت داشتند. خوب چکار کردند؟ با یک حکم حکومتی آقای خامنه ای طرح مطبوعات را متوقف کردند، همین آقای کروبی متوقف کرد، بعد با یک حکم حکومتی ایشون مطبوعات یکجا توقیف شدند، بعد هم نمایندگان را تحت تعقیب قضائی قرار دادند، آخر سر هم امر عجیبی در دنیا اتفاق افتاد: نمایندگان مجلسی که به قول آقای خمینی بالاتر از همه امور بودند، در منتهای ناتوانی اعتصاب کردند! بعد به جرم اون اعتصاب برای همیشه سلب صلاحیت شد از اونها که در انتخابات شرکت کنند!


پیروزی جنبش:
سختگیر بودن یا نبودن رژیم ربطی ندارد. همه این جنبشهائی که یک رژیم را جانشین کرده اند با یک رژیم قانون مدار خوب با یک رژیم سختگیر روبرو بوده اند.... ویژگیهای جنبش باید اینها باشند:

1. باید خارج از محدوده حاکمیت رژیم انجام بگیرد
2. باید هدف روشن داشته باشد، و پیشنهاد میکنم با توجه به تاریخ ایران، هدف «استقرار ولایت جمهور مردم» باشد
3. وسیله: یعنی شرکت جمهور مردم، که در آن همگان شرکت کنند
   
4. شرکت جمهور و همگانی بودن نیاز دارد به قبول کثرت گرائی، یعنی قبول یکدیگر از همه رنگها در جهت آن هدف مشترک
   
5. حضور و حاکمیت صاحب حق، یعنی مردم. اینکه حاکمیت متعلق به مردم است برای بسیاری از گرایش های سیاسی حل نشده هنوز، باید حل بشود.

رهبری جنبش:
تکلیف رهبری توسط عوامل پنجگانه فوق مشخص خواهد شد، رهبری متناسب با این پنج اصل باید پیدا شود توسط مردم در جریان پیشرفت جنبش.

موسوی و کروبی:
دو قسمت دارد. یکی استقامت است، که من استقامتشان را میستایم چون ارزش انسان به استقامتش است. اما محدوده عملی که برگزیده اند (در چارچوب قانون اساسی و ولایت فقیه) از دید من زندانی کردن خویش است و محکوم کردن خود به شکست، باید از این محدوده بیرون آمد و آمد درون مردم.

اصلاح طلبی:
دو نوع اصلاح طلبی داشتیم: اولی از نوعی بود که خاتمی انجام میداد، که در آن مردم وسیله فشار بودند، برای معامله و چانه زدن در بالا، که آن شکست خورد. دومی میگوید حاکمیت مال مردم است و میکوشد آن مستقر بشود. اگر این شد هدف، که مردم وسیله نبودند بلکه خودشان هدف و هدفساز بودند آنوقت انسان آزاد میشود و میتواند کارهائی کند که در حال حاضر از آن ناتوان است چنانکه این دو نفر از آن ناتوان هستند.