بدون شرح

اغیار را به عشوهٔ شیرین هلاک کرد . . .



یکی ز حسرت روی تو چاک بر دل زدیکی ز دامن کوی تو خاک بر سر کرد
یکی ز قد بلندت مثال سرو آورد یکی ز شوق دماغت هوای کوثر کرد
یکی رخ تو مثل ماه تابان دید یکی دهان تو نسبت به تنگ شکر کرد
یکی ز رایحه ات خانه را معطر کرد یکی ز ماه رخت دیده را منور کرد