دیروز یکی از دوستانم برایم گفت که خواهرش که حامله بود هفته گذشته بچه شان بالاخره متولد شد، که دختر بود و اسم او را «ندا» گذاشته اند. اول متوجه نشدم و بهش تولد خواهرزاده را تبریک گفتم. دوستم که فهمید متوجه اصل مطلبش نشدم، دوباره تاکید کرد: «منظورم این بود که اسم بچه رو گذاشتن ندا، ایرانی!».
یکدفعه متوجه شدم چی داره میگه، و حالا باور کردن ربطش برام مشکل بود. تنها توجیهی که به ذهنم رسید که یک امریکائی اسم بچه اش رو «ندا» گذاشته باشه این بود که این اسم رو از جائی شنیدن و دوست داشتن. با لبخند مودبانه ای گفتم «اسم قشنگیه !». دوستم که حوصله اش از نفهمی من سر رفته بود یک کم صداش رو بلند کرد و گفت، «متوجه نیستی چی دارم میگم؟ میگم خواهرم و شوهرش اسم دخترشون رو گذاشتن «ندا»، اسم همون دختری که شده سمبل مقاومت ایرانیها!!».
در یک لحظه موج عجیبی از غم، شادی، غرور، خشم و امید در بدنم دوید، به چشماش خیره شدم و قطره اشکی که گوشه چشمم در حال جمع شدن بود را با انگشت خشک کردم و گفتم «ندا؟». دوستم که متوجه وضعیتم شده بود دستش را با محبت روی شانه ام زد و گفت «بله، ندا!».
مدت زیادی حرف زدیم در این باره، ولی فقط همینش واقعا در ذهن من حک شده ماند، که دوستان امریکائیم آنچنان احترام عمیقی برای فرهنگ بزرگ و روح آزادیخواهی ایرانی پیدا کرده اند که اسم دخترشان را به نام شهید سبز ما گذاشته اند. واقعا چه کلماتی میتوانند حق مطلب را ادا کنند که چطور برق غیرتی که از روح ایرانی درخشیده همه مان در چهار گوشه جهان را مغرور و سربلند کرده است؟
یکدفعه متوجه شدم چی داره میگه، و حالا باور کردن ربطش برام مشکل بود. تنها توجیهی که به ذهنم رسید که یک امریکائی اسم بچه اش رو «ندا» گذاشته باشه این بود که این اسم رو از جائی شنیدن و دوست داشتن. با لبخند مودبانه ای گفتم «اسم قشنگیه !». دوستم که حوصله اش از نفهمی من سر رفته بود یک کم صداش رو بلند کرد و گفت، «متوجه نیستی چی دارم میگم؟ میگم خواهرم و شوهرش اسم دخترشون رو گذاشتن «ندا»، اسم همون دختری که شده سمبل مقاومت ایرانیها!!».
در یک لحظه موج عجیبی از غم، شادی، غرور، خشم و امید در بدنم دوید، به چشماش خیره شدم و قطره اشکی که گوشه چشمم در حال جمع شدن بود را با انگشت خشک کردم و گفتم «ندا؟». دوستم که متوجه وضعیتم شده بود دستش را با محبت روی شانه ام زد و گفت «بله، ندا!».
مدت زیادی حرف زدیم در این باره، ولی فقط همینش واقعا در ذهن من حک شده ماند، که دوستان امریکائیم آنچنان احترام عمیقی برای فرهنگ بزرگ و روح آزادیخواهی ایرانی پیدا کرده اند که اسم دخترشان را به نام شهید سبز ما گذاشته اند. واقعا چه کلماتی میتوانند حق مطلب را ادا کنند که چطور برق غیرتی که از روح ایرانی درخشیده همه مان در چهار گوشه جهان را مغرور و سربلند کرده است؟
آقا اگه این مساله واقعیت داره حتما اینو مستندش بکن. مثلا باهاشون مصاحبه بکن یا یه کپی از گواهی تولد یا سندی که این گفته را ثابت کنه عالی می‌شه
پاسخحذفman ham baa mostanad kardanesh kheili movaafegham. chon etebaare khabar ro kheili bala mibare va 100 barabar baaese delgarmi va khosh haalie bacheha dar iran mishe. lotfan
پاسخحذفناشناسین عزیز، پیشنهاد بسیار خوب و به جائی کرده اید، ممنون! حتما سعی میکنم اینکار را بکنم.
پاسخحذفمن هم احساس عجیبی بهم دست داد و خداییش از بعد از انتخابات از امریکأیها پس از سالها خوشم اومد،این خبر هم احساسم را نسبت به اونا بهتر کرد.امیدوارم که حس نوع دوستی در تمام ملتها بیشتر و بیشتر بشه. در پایان برای ندای نوزاد هم آرزوی شادی و موفقیت میکنم و از پدر و مادرش هم بخاطر این انتخاب تشکر میکنم.you made my day thanks
پاسخحذفچه کار زيبائي دوست شما کرده است.
پاسخحذفچه زيباست انسانيت و نداي حق طلبي انسانيت.
ناشناس پیشنهاد بسیار جالبی کرده و منم فکر میکنم تاثیر این کار در افکار عمومی خارج بسیار زیاد خواهد بود.
پاسخحذفTo the friend who has posted this: Please tell this wonderful couple to call their Congressman and urge him not to pursue sanctions agaist Iran. Supporting Israel to attack Iran is another terrible idea that should be condemned. The first bullet shot to Iran gives Iranian Government to kill the Green Movement of the people in no time. Ask this great American couple to raise these issues in media, or at least among their friends and co-workers.
پاسخحذفخيلي كار قشنكيه اما حيف كه بايد يه ندا بره تا نداهاي با صداي جهاني زاده بشن " به اميد روزي كه براي رسيدن صداي حق طلبي لازم نباشه كه ندايي كشته بشه "
پاسخحذف