عکس قاتل ندا که در این سایت منتشر شده.
باور کردنش مشکل است، اما آیت الله محمد باقر خرازی، دبیر کل حزب الله ایران، و ظاهرا همچنین برادر عروس خامنه ای، در جدید ترین صحبتهایش میگوید برادران لاریجانی به اسم مسلمانند اما در واقع یهودی های مخفی هستند!وقتی ما قتل هايی که در جامعه رخ می دهد را پی گيری ميکنيم ميبينيم در پشت تمام اينها صهيونيست ها هستند. خيلی از آنها به اسم مسلمان هستند اما دروغ ميگويند. دست هايشان کثيف است. ما در جامعه به شدت از اين افراد داريم و حضورشان محسوس است. لان هم در مراکز قدرت فوق العاده حضور پيدا کردند. ما در انصار حزب الله اين مساله را به عنوان يک تز قدرتمند مطرح ميکنيم. ما بايد فکری به حال اين افراد بکنيم که متاسفانه در مراکز قدرت حضور جدی پيدا کردند. نه تنها حضور در راس هرم قدرت قوای مختلف بلکه در خيلی از زير شاخه ها.
يک باند را کاملا در اختيار دارند. ما وحشت کرديم از اينکه يک جريان به اين قشنگی سازمان دهی شده است که نيروهای خودش رو در گلوگاه های نظام اسلامی قرار بدهد. و احساس ميکنيم يک جريان بسيار مخربی وجود دارد.آن دختر خانم انگليسی که می آيد زن فلان آقا می شود و بعدش هم آن آقا در بزرگترين قدرت اين نظام قرار دارد آيا اين طبيعی است؟ ما نميتوانيم اين را طبيعی تلقی کنيم. آيا قتل های زنجيره ای زير سر يهودی ها نبود؟ به نظر من اين مساله کاملا جدی است و سازمان های اطلاعاتی آمريکا و انگليس و موساد دقيقا دارند روی اين قضيه کار ميکنند. دنبال کودتا در کشور نيستند دنبال تصرف از درون اند. چطور می شود از يک روستای لاريجان بعضی از سران ما از آنجا سر درآورده باشند؟ چه طور شده به آنها اعتماد کرده ايم؟ سوابق اينها را بايد ببينيم که از کجا اين مسائل آب ميخورد. من اينها را در بسياری از مراکز قدرت نظام دنبال کرده ام. تمام مشکلاتی که در اين سی سال در نظام داريم با تمام صراحت عرض ميکنم از اين افراد است.
چند روز پیش اینجا متنی را ترجمه کرده بودم از «ری تاکیه» که در آن اشاره شده بود به اینکه نقش روحانیت، بخصوص آیت الله کاشانی، در کودتائی که منجر به برکناری مصدق در ایران گشت در واقع بیشتر از آن است که بسیاری از نویسندگان تاریخ معاصر ایران مطلع هستند، و در همانجا این را هم ذکر کردم که آقای «داریوش بایندُر» هم کتابی مهم در این مورد نوشته است که خوشبختانه شنیده ام به فارسی هم ترجمه شده یا در دست ترجمه است.
این سند گزارشی است از سفارت امریکا در تهران به واشنگتن، در مورد وضعیت تلاشهای محرمانه سفارت در تهران برای افزایش دادن پروپاگاندا بر علیه کمونیسم [عمدتا حز ب توده]. این افزایش در عکس العمل به جریاناتی بود که آن روزها تحت عنوان «بیانیه صلح استکهلم» با پشتیبانی اتحاد جماهیر شوروی بر علیه تسلیحات اتمی در حال اتفاق افتادن بود. اگرچه تمام این سند جالب است، اما متاسفانه چون ارتباط مستقیم به بحثمان ندارد توجه شما را تنها به دو بند از آن جلب میکنم، که ترجمه فارسیش به شرح زیر میباشد:2- بخش پروپاگاندا خط محکمتری در مخالفت با کمونیسم و دفاع از امریکا از طریق مطبوعات و رادیو در پیش گرفته. حمله با تمام قوا انجام میشود، اما هیچ انتقادی به شکل رسمی از شوروی انجام نخواهد شد.5- دو ملا در دو مسجد تهران از روز یکشنبه موعظه بر علیه کمونیست ها [حزب توده] را شروع کرده اند. رادیو ایران این سخنرانی ها را ضبط میکند تا برای بیست روز آینده دوبار در روز پخش شوند. همچنین یک ملا با ماموریت مشابه به تبریز فرستاده شده، و یکی نیز به مرکز استان کردستان.
از طرف رادیو نزد ایشان [ملا محمد تقی فلسفی] رفتند که شیخ محمد تقی قبول کند به استودیوی رادیو برود و همه سخنرانیها از آنجا پخش شود؛ مثل برنامهای که آقای راشد داشت. آقای فلسفی در پاسخ این جماعت گفته بود: «اگر میخواهید حرفهای من به گوش همه ملت ایران برسد، باید میکروفن رادیو را به مسجد بیاورید تا در حضور مردم بهطور زنده بحثهایی را به سمع ملت برسانم» بالاخره از اول ماه رمضان، سخنرانیهای شیخ محمد تقی فلسفی در مسجد امام خمینی (مسجد شاه آن زمان) برای اولینبار از رادیو بهطور مستقیم پخش شد. شنیدن نام ائمه و ذکر صلوات از رادیو، برای مردم متدین آن زمان، عجیب و دلنشین بود. سخنرانیهای مرحوم فلسفی در این دوران بیشتر علیه حزب توده بود که موردتوجه بیسابقه مردم قرار گرفت... روزنامه اطلاعات نوشت: «پخش سخنان مذهبی از مسجد شاه تا آخر ماه رمضان ادامه خواهد داشت. ابتدا مقرر بود فقط تا دهم ماه رمضان پخش سخنان مذهبی از رادیو بهوسیله رادیو تهران انجام گیرد، ولی چون بیانات واعظ شهیر آقای فلسفی مورد استقبال و استفاده عمومی واقع شده، از طرف آقای نخستوزیر به رادیو تهران دستور صادر شد که تا آخر ماه رمضان، پخش سخنان مذهبی از مسجد شاه، بهوسیله رادیو ادامه یابد.» مرحوم فلسفی درباره سخنرانیهایش علیه حزب توده میگوید: «منبرهای ما از نوع مبارزههای بسیار مؤثر و مفید با حزب توده و مرام کمونیستی بود. تا آن زمان بزرگترین ضربهای بود که به حزب توده وارد میشد، زیرا به عموم مردم میفهماند که تشکیلات حزب توده ضدخداست، ضد پیغمبر (صلیا... علیه و آله و سلم) است، ضدقرآن است، ضد نماز است، ضدمسجد و شئون دینی است. مسلمانان باید هوشیار باشند که سرمایه ایمان و عواطف مذهبی خود را با تبلیغات پوچ آنها از دست ندهند.»
... به عقیده ادوارد شرلی، کارمند سابق مدیریت عملیاتی سیا که در هنگام انقلاب به ایران سفر کرده بود... جای تردید است که بدون پشتیبانی آیت الله کاشانی و آیت الله بهبهانی عملیات مخفی سیا [عملیات آژاکس، یا همان کودتای بیست و هشت مرداد] قادر بود به موفقیت برسد، [در حالی که] کاری که این دو آیت الله در سال 1953 با کمک امریکا و انگلیس انجام دادند را خودشان احتمالا میتوانستند کمی دیرتر بدون چنین کمکی نیز به انجام برسانند...
میگوید،
جانشین مصدق: آیت الله کاشانی یا فضل الله زاهدی؟در این مرحله بر سر اینکه چه کسی باید جانشین مصدق بشود هیچ توافقی وجود نداشت. مسئولان آمریکائی تا مدتی در این فکر بودند که آیت الله کاشانی، متحد سابق مصدق را برگزینند، که پشتیبانان زیادی داشت و از مخالفان سرسخت مصدق شده بود. [در این نقطه یک پاراگراف کامل، که ظاهرا بحث از جوانب و مسائل مربوط به کاشانی بوده است، از متن حذف شده]. و سرانجام نظرها آرام آرام به ژنرال فضل الله زاهدی برای جانشینی مصدق رسید [و سپس شرح میدهد که زاهدی کیست و چرا انتخاب شد]...
تصویر بالا صفحه دیگری است از متن محرمانه سیا، که در پا نوشت آن ذکری از کاشانی شده است به این شرح:«جبهه ملی» تشکلی باز بود، مرکب از گروههای سیاسی با اهدافی لیبرال دموکرات و مخالف با دخالت خارجی در امور ایران. جبهه ملی شامل روشنفکران چپگرای ضد شوروی «حزب ایران»، کارگران و روشنفکران چپگرای «حزب زحمتکشان»، و کارگران، بازاری ها و روحانیون «مجاهدین اسلام» بود. آیت الله ابوالقاسم کاشانی، که بعدها نقشی کلیدی در کودتا بر علیه مصدق ایفا کرد، یکی از رهبران «مجاهدین اسلام» بود...
ابوالحسن بنی صدر اولین رئیس جمهور در تاریخ ایران است. وی که در سال ۱۳۵۸، یک سال پس از انقلاب ۵۷، با رای گسترده مردم به ریاست جمهوری انتخاب شده بود، پس از تنها دو سال ریاست به دستور روح الله خمینی توسط مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۶۰ از ریاست جمهوری برکنار گشت.عذرا، همسر شجاع،
فکرش را بکن! با تمام توان میکوشیدم این روحانى پیر، معنویتى بى لک و پاك از هر آلودگى بماند. با چه تلاشى و با چه اخلاصى و با چه سماجتى مىکوشیدم بر دامن او گرد نیز ننشیند. و او چگونه کوشید قیافه پاك مرا با خشونت و بىرحمى لجن آلود سازد. نمىدانم تاریخ این صحنهها را چگونه تصویر خواهد کرد . . .
حسین (ع)، آزاده ترین آزادگان، رو در روى یزید ایستاد. مردم آن زمان و تاریخ دچار سردرگمى نمىشدند. یزید ستم و حسین عدل بودند. میان مصدق و شاه، باز داورى بسیار آسان بود. همه حق را به مصدق دادند. تاریخ نیز چنین کرد. اما میان بنى صدر و خمینى تشخیص حق آسان نیست. اما اگر فرض کنیم با کارهایى که بدستور او انجام مىگیرند و قرائن حکایت مىکنند که ادامه مىیابند و گسترش مىپذیرند، با اعدامهاى نوجوانان پسر و دختر، با کشتارها، با صحنه هاى تلویزیونى که در شخصیت کشى، روشهاى رژیم شاه را کهنه کرده اند، با فقر و فلج اقتصادى، با جنگ و بدتر از همه توهین به ملت و رأى او، و ویران کردن معنویت انقلاب او، تشخیص آسان مىشود، تصدیق نمیکنى که تاریخ مرا مظلومتر خواهد یافت؟
قضاوت تاریخ هر چه باشد، در این لحظات نسبت به سرنوشت خویش احساس تلخ ندارم. دلم شاد است. پر از شادى است چرا که از عقیده جدا نشدم و بخاطر دفاع از استقلال و آزادى و اسلام، اسلام رشد، اسلام محبت، اسلام آزادى، اسلام دفاع از حق محرومان، اسلام امید، اسلام ضد زور، اسلام ضد اسلام ارسطو زده که بر استبداد فقیه بنا گرفت و همه خشونت و جنایت از آب درآمد. بخاطر این اسلام، این آزادى همه جانبه، با تمام توان کوشیدهام و همه خطرها را پذیرفته ام . . .
همسر خوش اندیش،
مىدانم وقتى این سطور را میخوانى، سرزنش را آغاز مىکنى و میگویى از همان دیدار اول با خمینى که بازگشتم بتو نگفتم از این قیافه معنویتى مشهود نیست؟ نگفتم هر چه هست خشونت است؟ میکوشد قیافه اى معنوى بخود بگیرد اما با ناشیگرى، کمى دقت به آدمى امکان مىدهد بفهمد خشونتى است که زور مىزند خود را بپوشاند؟ اما گوش نکردى تا آمد آنچه بر سر تو و همه مردم آمد! . . . تصدیق مىکنم که راست مىگویى، تو این حرفهاها را زدى و هر بار هم که او قولى را زیر پا مىگذاشت، میگفتى، نگفتم این آدم اهل ریاست و فریب مىدهد؟ و راست است که در پاسخ تو و دیگرانى که جانب تو را مىگرفتند، مىکوشیدم مجنون وار تا که لکه ها را از قیافه او پاك کنم. اما در درونم طوفان بود. به کسى میماندم که اوراق حیات او را پیشارویش ورق به ورق بباد بدهند . . .
. . . میخواست مرا وسیله همین قصابىها بکند که اینک شخص خودش سرپرستى مىکند، این روزها که ماشین اعدام دختران 12 ساله و نوجوانان 12 تا 16 ساله با سرعت بگردش درآمده است، بر من بسیار سخت مىگذرند. به این زودى، دژخیمها از نهان گاهها بیرون آمدهاند و پیشاروى ملتى که انقلاب کرده است، اسلام و آزادى و معنویت و امید را "ذبح شرعى" مىکنند . . .
. . . تفکر سیاسى او از یونان قدیم میآمد: اکثریت قریب باتفاق مردم مثل گوسفند هستند و اقلیتى با استعداد
براى ولایت گله انسانها خلق شدهاند و باید آنها را اداره کنند. دو نوع حکومت بیشتر متصور نیست: حکومت عدل مذهبى و حکومت ستم غیر مذهبى و هر دو استبدادى هستند. یکى استبداد صالح است و دیگرى استبداد ظالم. گذرا بگویم وقتى مىشنیدند که مارکسیستها هم حکومت را استبدادى مىدانند و به استبداد بورژوازى و استبداد پرولتاریا قائلند، این نتیجه را مىگرفتند که حکومت دمکراسى واقعیت ندارد و آزادیهایى که داده انده همان بى بند و باریها هستند که وجودشان مخالف آزادى واقعى است. بیاد بیاور که طى این دو سال و نیم، هربار که از ضرورت آزادیها حرف زده ام، پاسخ ملاتاریا این بوده است که اینها مىخواهند جامعه ما بى بند وبار بشود . . .
روحانیون مسئول شکست تلاشهای ایرانیان برای رسیدن به دموکراسی هستند
نوشتهٔ ری تاکیه - Ray Takeyh
روزنامهٔ واشنگتن پست، چهارشنبه 18 آگوست 2010
ترجمه به فارسی توسط صادق رحیمی
بازنشر این متن با ذکر مرجع (وبلاگ کالچراللاجیک) و نام مترجم بلامانع است.
این پنج شنبه سالروز یکی از افسانه شده ترین وقایع در تاریخ یعنی کودتای 1953 در ایران است، که نخست وزیر وقت محمد مصدق را سرنگون کرد. همکاری سازمان سیا در آن واقعه مدتهاست که سیاستمداران آمریکائی را به عذر خواهی واداشته است و رژیم مذهبی ایران را به سرزنش و توبیخ.
اما مسئله این حکایتِ آشنا چیست؟ مسئله اش این است که در عالم واقعیت نقش سازمان سیا در سقوط محمد مصدق ناچیز بود. واقعیت این است که بزرگترین نقش در سقوط مصدق را جامعه روحانیت ایران ایفا کرد، و نبایستی به جمهوری اسلامی این اجازه داده شود تا گناه روحانیون را به راحتی پنهان کند.
داستان دراماتیکی که در آن امریکائیان بد طینت کودتائی بر علیه مصدق به راه میاندازند، یا همان «عملیات آژاکس» مشهور، آنقدر بی تامل بازگفته شده که به نوعی واقعیت تبدیل گشته است. انصاف بدهیم، لیست بازیگران این حکایت حیرت آور است، «کرمیت روزولت»، برآمده از یکی از مهمترین خانواده های عالم سیاست امریکا، به اوباش و اراذل پول میدهد که بر علیه مصدق از همه جا بیخبر اغتشاش به راه بیاندازند، از آنطرف ماموران امریکائی شاه سرگردان را قانع میکنند که به کشورش برگردد و تاج تختش را پس بگیرد، و در عین حال کمونیست های دو آتشه و اغتشاشگران ناسیونالیست هم از آمریکا پول گرفته اند تا در خیابانها تظاهرات به راه بیاندازند . ادامه داستان هم به این ترتیب است که آنوقت ایران که در ورطه غلطید و از بحرانی به بحران دیگر رفت، روزولت نظامیها را مجبور کرد که بر علیه خواست قلبی شان وارد معرکه بشوند و دولت کوتاه اما پر اهمیت دموکراتیک مصدق را به پایان برسانند.
اما این قصه بخش عمده ای از واقعیت آن چه که در این جریان اتفاق افتاده است را از چشم پنهان میکند. ایران در سال 1953 در دل یک بحران اقتصادی بود. با ملی شدن نفت توسط تهران، انگلیس نفت ایران را تحریم کرده بود، و فشار ناشی از آن بین متحدان دولت مصدق شکاف انداخته بود. طبقه متوسط، که نگران وضع مالی خودشان بودند آرام آرام از کنار مصدق پراکنده شده بودند. بازاریان از مقاومت سرسختانه مصدق در مقابل انگلیس نگران بودند. لایه های تحصیلکرده رفته رفته از تمایلات خود محورانهٔ مصدق احساس نگرانی میکردند، و زمانی که افسران نیروهای مسلح نیز شروع به صحبت از ناخشنودی خود از مصدق و دخالت در امور سیاسی کردند آنوقت شایعات در مورد کودتای نظامی در دهانها افتاد.
این تنها بخت نبود که از مصدق برگشته بود، بلکه گروههای زیادی از جامعه ایران هم وی را تنها گذاشته بود.
و البته در همین گیر و دار سازمان سیا در تلاش برای سرنگون کردن مصدق بود. سازمان سیا با شاه ایران، که طبق معمول قادر به تصمیم گیری نبود، و با نظامیان ایرانی تماس برقرار کرد، از جمله با ژنرال فضل الله زاهدی که یک افسر فرصت طلب بود وخود چشم طمع به نخست وزیر شدن داشت. روزولت نقشه ای کشیده بود که طبق آن شاه با یک «فرمان حکومتی» مصدق را برکنار میکرد؛ فرمانی که قرار بود پانزدهم آگوست به او رسانده شود، اما فرمانده ارتشی که قرار بود پیغام را به مصدق تحویل دهد خود دستگیر شد و آن نقشه به سرعت در هم ریخت.
و اینجاست که داستان یک چرخش پیدا میکند. با فاش شدن خبر نقشهٔ کودتا، شاه از ایران فرار کرد و زاهدی پنهان شد. اما آنچه حیرت انگیز است این است که مدارک سری امریکائی که در دهه اخیر قابل دسترس شده اند نشان میدهند که امریکا نقشه دومی برای استفاده در صورت شکست نقشه ابتدائی نداشت، و واشنگتن در حال آماده شدن برای قبول شکست بود. تلگرافهای وزارت امور خارجه و سازمان سیا حاوی اعلام شکست کامل برنامه های مخفی آنها بود.
اما درست در زمانی که امریکائی ها امیدهای خودشان را برباد رفته میدیدند و برای ترک صحنه آماده میشدند، ارتش و روحانیون با هم متحد شدند تا مصدق را سرنگون کنند. مراجع روحانی از آغاز نسبت به بحران ناشی از ملی گرائی مصدق ظنین و نگران بودند. روحانیت همیشه در مقابل تلاشهای سیاستمداران سکولار از قبیل مصدق برای مدرنیزه کردن کشور و برای ایجاد یک سیستم جمهوری و ایجاد آزادی های مدنی مقاومت کرده بود. ملا ها احترامی که شاه با وجود همه کم و کاستهایش برای مراجع و روحانیون قائل بود را عمیقا به افکار و برنامه های سکولار مصدق ترجیح میدادند.
بعد از ناکام ماندن کودتا، روحانیون بلند پایه در قم پشتیبانی تلویحی خود را از آیت الله کاشانی که سخنگوی مجلس بود اعلام کردند، و از طریق روابط خود با بازار و نفوذ جدی که بر توده مردم داشتند نقشی مرکزی در ایجاد تظاهراتی که تهران را در خود غرق کرد ایفا کردند. مصدق تنها شده بود، و پس از اینکه با تاثیر روحانیت تظاهرات خیابانی هم به نفع شاه عوض شد، آنوقت ارتش وارد قضیه شد و مصدق را برکنار کرد. و به این ترتیب تنها چند روز بعد از تلاش شکست خوردهٔ سازمان سیا، شاه در میان جشن و هلهله به ایران برگشت.
واقعیت این است که در طی این جریانات، روزولت و همدستانش توطئه گرش بیشتر نقش تماشاگرانی حیرت زده را بازی کردند تا عاملانی موفق. در حقیقت بزرگترین تاثیر روزولت بر تاریخ ایران این بود که روایتی پر شاخ و برگ و اغراق آمیز از ماجراجوئی های خود را بیش از بیست سال پس از آن کودتا منتشر کند. این حکایت پر خطا سپس تبدیل شد به مرجعی برای تحلیل آن وقایع تاریخی، و دستمایه ای برای تخیل عوام، اگرچه واقعیت این بود که واشنگتن در عمل با خامی خاصی در مواجهه با وقایع تهران عاجز مانده بود. پرزیدنت آیزنهاور وقتی حکایت جریان را از روزولت شنید گفت، «من گزارش پر شاخ و برگ روزولت را شنیدم، بیشتر به داستانهای یک رمان ارزان قیمت میمانست تا واقعیتهای تاریخی.»
سیاستمداران امریکائی علاقه خاصی به قبول تقصیر و عذر خواهی برای بدرفتاری های قدیمی دارند. اما حقیقت این است که مسئولیت خفه کردن امیدهای دموکراتیک مردم ایران در تابستان 1953 در درجه اول بر گردن همانهائیست که یک حرکت دموکراتیک دیگر را در تابستان 2009 نیز خفه کردند: روحانیون. آنهایند که بایستی از مردم ایران عذر خواهی کنند.
دو سه روز گذشته بعضی رسانه ها گزارشی منتشر کرده بودند که اگرچه مهم و مرتبط با جنبش مردمی بود اما انعکاس چندانی در سایتها و رسانه های فارسی نداشت. این متن را هم برای این مینویسم که آن خبر کمی بیشتر شنیده شود، و هم پیشنهاد ساده ای داشتم که اینجا مطرح میکنم تا شاید توجهی به آن جلب شود و به عمل برسد.
تریتا پارسی، یکی از اعضای گروه «نایاک»، که به لابی جمهوری اسلامی در واشنگتن معروف میباشد، در مقاله ای که در وبسایت نشریه «سالن» منتشر شده است اعلام کرده که کمپین برای حمله به ایران در ایالات متحده آغاز گردیده است، و مقدمات این حمله به نحوی در حال چیده شدن هستند که حتی اگر اوباما به ایران حمله نکند، رئیس جمهوری که پس از وی خواهد آمد چنین خواهد کرد.
اجازه بدهید قبل از شروع اول این را بگویم که مدتهای زیادی فکر کردم به این که آیا نوشتن این متن صلاح هست یا خیر تا نهایتا به این نتیجه رسیدم که بله هم صلاح است و هم لازم؛ و دوم اینکه میدانم دوستان زیادی از آنهائی که خود
عسلویه: یکی از برادران ستاد بسیج حمل و نقل روش جدید مشهور به «ا.ن.ی» را نمایش میدهد
- تصميم گرفته شد ما از اين تحريم‌ها استفاده و توليدات خود را گسترده و جهاني كنيم، از اين كار زشت آنها براي برپايي يك نظام اقتصادي جديد در جهان بهره ببريم و اينكه از همان مسيري كه آنها مي‌خواهند به ما ضربه بزنند به آنها ضربه بزنيم.
- شما اگر ايران را از تاريخ بگيريد ديگر چيز قابل ذكري در ايمان، فرهنگ، رفتار انساني و خداپرستي نمي‌ماند. آنچه در تاريخ در اين زمينه‌ها به وجود آمده بخش قابل توجهي متعلق به ايران است... فرهنگي كه در ايران‌زمين حاكم است مي‌تواند دست ملت‌ها را بگيرد و در دست امام موعود بگذارد و نجات دهد و آنها اين را فهميده‌اند...البته بايد گفت كه ايران يك محدوده جغرافيايي نيست بلكه به مفهوم ايستادگي در برابر مستكبران و ظالمان و فرهنگ خداپرستي و مقابله با ستمگران و تلاش براي ايجاد حيات طيبه و مكتب اسلام ناب محمدي است. ايران متعلق به 75 ميليون ايراني نيست همانطور كه پيامبران متعلق به گروه‌هاي خاص نبودند. ايران هم مانند پيامبران متعلق به بشريت است.
- امروز شيطان همه لشكرش را در ايران و آمريكا خيمه داده است و شايد مركزش در ايران باشد.
- اگر يك دولت در جهان بطور كامل مشروعيت داشته باشد آن هم ايران است. البته ما دولت‌هاي مشروع ديگري در جهان داريم مانند سودان و سوريه. اما اين دولت ماست كه هم راي ملت را دارد و هم تنفيذ رهبري.
- آنها [امریکا و اروپا] در حال رفتن هستند. حالا اگر بتوانند جفتكي هم مياندازند...
- دين منهاي امام بي‌معناست. دين منهاي امام با بي‌ديني تفاوت چنداني ندارد.
- ما سومين نقش را در سياست‌هاي برنامه پنجم توسعه به روزي حلال داديم ... البته وقتي قرار بود اينها تصويب شوند گفتند تعبير روزي حلال چيز خوبي نيست و آن را حذف كردند. اگر مبنا، خانواده درست و روزي حلال باشد ديگر از جامعه جنايتكار بيرون نمي‌آيد. اين صهيونيست‌ها كه مي‌بينيد، يا خانواده‌شان ويران بوده يا روزي‌شان حلال نبوده است. والا نمي‌توان تصور كرد كه اينقدر جنايت توسط اينها انجام شود.
طی مقاله ای با این تیتر عجیب که بیشتر به نوعی پاسخ میماند به یاوه گوئی های احمدی نژاد در مورد آب ریختن به جائی که میسوزد، روزنامه «نیویورک تایمز» امروز نوشته است «رئیس جمهور اوباما و وزیر امور خارجه، کلینتون، با این استدلال که تحریمهای اخیر دردی به مراتب بیشتر از آنچه جمهوری اسلامی انتظار داشته بر آن دولت تحمیل کرده است تصمیم گرفته اند که شانس دیگری به رهبران جمهوری اسلامی برای گفتگو در مورد مسائل هسته ای آن کشور بدهند.»
طی دو سه روز گذشته یکی دیگر از تناقضات بین افکار فاشیستی-خرافاتی دار و دستهٔ احمدی نژاد و باورهای اصول گرایان اسلامی با اظهارات اسفندیار رحیم مشائی و عکس العمل های رده های مختلف اصول گرایان به «سطح» آمده است.نه تنها به شما بلكه به همه ايرانيان سراسر جهان مي‌گويم و به اين گفته خود باور عميق دارم كه دوره بسيار بزرگي براي ايران آغاز شده است. ايران در فصل جديدي از حيات تاريخي خود قرار دارد و همه شواهد و قرائن بر اين نكته گواهي مي‌دهند.
اكنون ايرانيان بيدار شده اند و مهمترين علامت اين بيداري به خود آمدن ايراني هاست. امروز ايرانيان از اينكه ايراني هستند، احساس عزت مي‌كنند. هيچ كس بر اساس تصادف احساس عزت نميكند، عزت محصول يك برآيند و درك است و البته بايد گفت كه احساس عزت ايراني‌ها از جنس ناشي از سلطه و قدرت نيست، چون قدرت و سلطه ممكن است غرور بياورد. اين احساس عزت به علت عزت مكتب ايران است و قاطبه ملت ايران اين مسئله را درك كرده‌اند.
ما بايد فرصتي ايجاد كنيم تا نسل‌هاي نوي ايراني با درك عالمانه عزت، فلسفه ايران را بفهمند، مكتب ايران را بفهمند. من بر مكتب ايران اصرار دارم. برخي‌ها از من خرده مي‌گيرند كه چرا نمي‌گويي مكتب اسلام و مي‌گويي مكتب ايران... از مكتب اسلام دريافت‌هاي متنوعي وجود دارد، اما دريافت ما از حقيقت ايران و حقيقت اسلام، مكتب ايران است و ما بايد از اين به بعد مكتب ايران را به دنيا معرفي كنيم.
اینکه رئیس دفتر رئیس جمهور کشور جمهوری اسلامی ایران بگوید"از مکتب اسلام دریافتهای متنوعی وجود دارد اما دریافت ما از حقیقت ایران و حقیقت اسلام مکتب ایران است و ما باید از این به بعد مکتب ایران را به دنیا معرفی کنیم" نمی تواند مساله ای اتفاقی و ساده باشد.... این سخن را در کنار سخنان دیگر ایشان در تجلیل از کورش و داریوش و احیای غیر عادی ایران باستان بگذاریم و سخنان گاه و بیگاه رئیس جمهور در زنده کردن شخصیت های افسانه ای آن دوره به جای شخصیت های اسلامی را نیز در نظر بگیریم، مانند آنچه چندی قبل یادآوری فرمودند که "ما فرزندان رستم و اسفندیار و آرشیم"و در همین همایش ایرانیان خارج از کشور نیز گفتند "تک تک ایرانیان یک رستم، سیاوش و یک رزمنده دلاور هستند"، آری اینها را کنار هم بگذاریم و آنگاه بیندیشیم آیا اتفاق تازه ای افتاده است؟ آیا قرار است از این پس به جای اسلام از ایران سخن بگوییم و قرار است ماهیت ایدئولوژیک و اسلامی انقلاب ما تبدیل به ماهیت نژادی شود؟ . . . بدیهی است که پرداختن به تاریخ ایران باستان به عنوان یک واقعیت تاریخی که افتخاراتی نیز به همراه داشته است، در ذات خود مورد نکوهش نیست، ولی تاکید غیر معمول مسئولان رده بالای یک نظام اسلامی ـ که باید داعیه جهانی اسلام همواره مورد توجه آنها باشد ـ بر این موضوع، انسان را دچار ابهام و شک و تردید می کند که چه برنامه ای برای ما تدارک دیده اند؟
قرار دادن مكتب ايران مقابل مكتب اسلام همان ملي‌گرايي شرك‌آلودي است كه امت اسلامي ما هرگز آن را نپذيرفته است و نخواهد پذيرفت . . . به تعبير امام راحل نهضت ما قبل از آنكه ايراني باشد اسلامي است... در ابتداي انقلاب يكي از سياسيون گفته بود فرق ما با امام(ره) اين است كه امام ايران را براي اسلام مي‌خواهد و ما اسلام را براي ايران مي‌خواهيم كه اين همان ملي‌گرايي شرك آلود است و امام آن را خلاف اسلام و قرآن دانست.» وی همچنین گفت، «تاريخ نشان داده است كه بسياري از ملي‌گرايان و داعيه‌داران ملي‌گرايي به اين وطن خيانت كرده‌اند.
احتمالا این را شنیده اید و عکس یا فیلمهایش را هم دیده اید که حزب الله لبنان و نیز تعدادی از گروههای فلسطینی رسما از سلام نظامی مشابه سلام رسمی حزب نازی آلمان، یا به قول معروف «سلام هیتلری» استفاده میکند. اگر نشنیده اید و ندیده اید، پائین همین صفحه را نگاه کنید. اما سئوالی که در ذهن من مانده بود و جوابی برای آن نداشتم این بود که چرا حزب الله این فرم سلام را انتخاب کرده است، و معنی آن چه میتواند باشد؟ هر جا که سئوالم را پرسیده بودم جوابی قانع کننده از کسی نشنیده بودم، و اجازه بدهید همینجا هم اعتراف کنم که با همه آشنائی که با سپاه و حزب الله و تفکرات فاشیستی ، |   |
جهانی دوم [1939-1945]، «مفتی اعظم» مسلمانان در شهر اورشلیم بود، که نه تنها از لحاظ فکری گرایشات عمیق فاشیستی و ضد یهودی داشت، بلکه نهایتا در سال 1941 (در میان جنگ جهانی دوم) به آلمان رفت، با هیتلر دیدار کرد و مبدل به یکی از سران حزب نازی شد، و با گرد آوری سربازان مسلمان، بخصوص از میان اعراب و مسلمانهای سرزمینهای عثمانی مثل بوزنی، گردان های مهمی از مسلمانان فاشیست آنهم به عنوان گردانهای برگزیده متعلق به سازمان مخوف «اس اس» (SS) تشکیل داد. تصویر متشکل از یک شمشیر و یک آرم صلیب شکسته که در کنار صفحه میبینید در واقع پرچم لشکریان امین الحسینی است که برای اولین بار نماد های اسلام و فاشیسم را یکجا گردآورده است. همچنین، اگر به عکسهای دوم و سوم در پائین همین صفحه نگاه کنید تصاویری از «حاج امین الحسینی» خواهید دید که در حال دیدن سان از سربازان گردان معروف به «حنضر» [Hanzar یا Handschar]، و اجرا و دریافت «سلام هیتلری» در مقابل آنان است.
حاج امین الحسینی از گردانهای مسلمان اس اس (حنضر - handschar) سان میبینید:
«سمیر قنطار» سلام نازی را اجرا میکند:
