روزنامه واشنگتن پست امروز تیتر کرده بود، «کلینتون با اسرائیل در مورد فلسطین و ایران مخالفت میکند». بالاخره مثل هرکس دیگری که دلش به حال ایران و امریکا سوخته باشد ما هم از شنیدن این خبر هم تعجب زده شدیم و هم ذوق زده، و دویدیم بخوانیمش...
اما همان اولین جملهٔ مقاله کافی بود که عمق مسئله را نشان بدهد. نوشته بود:
وزیر امور خارجه، هیلاری رودام کلینتون دیروز گفت پیشرفت در برقراری یک دولت فلسطینی بایستی «دست در دست» تلاشهای مربوط به قطع نفوذ ایران در خاور میانه به جلو برود، و به این ترتیب تلویحا موضع تازه دولت جدید اسرائیل را رد کردبه عبارت دیگر «مخالفتی» که تا آن حد بهت انگیز بوده است که تیتر مقاله اصلی روزنامه واشنگتن پست بشود این است که اگرچه اسرائیل گفته باید اول مسئله ایران حل شود بعد فلسطین، خانم کلینتون با شجاعت تمام سینه سپر کرده و گفته است خیر، هردو مسئله ایران و فلسطین باید با هم حل بشوند!Progress on establishing a Palestinian state must go "hand-in-hand" with efforts to stem Iranian influence in the Middle East, Secretary of State Hillary Rodham Clinton said yesterday, implicitly rejecting the emerging position of the new Israeli government.
فکر نمیکنم احتیاجی باشد بیشتر از این چیزی بگویم از این وضعیت اسفناکی که آرام آرام دارد چهره خودش را در سیاست خارجی دولت اوباما نشان میدهد. فقط این ناله را بکنم که دریغ، حتی به صد روز هم نکشید که آن بادهای سختی که به نظر میرسید بادبانهای اوباما را پر کرده باشند در مقابل واقعیت های سخت سیاسی و تاریخی سر تعظیم فرود آوردند و به اینچنین نسیم های ملایم و بی خاصیتی تبدیل شدند. وضعیتی که آدم را بی اختیار به یاد لطیفه های غم انگیزی میاندازد که اینهمه در فرهنگهای ایرانی و یهودی ریشه دوانده اند.
هیچ نظری موجود نیست:
اگر مطلب بیشتر از هفت روز عمر دارد کامنت شما برای اطمینان از اسپم نبودن بررسی خواهد شد، اگر مطلب کمتر از هفت روز عمر دارد کامنت شما مستقیم منتشر خواهد شد