تحریمهای تازه هم آمد: مذهبیون و محافظه کاران ایران، تا کجا تحمل خواهید کرد؟

نمیدانم این حرف من به گوشهای مربوطه خواهد رسید یا نه، اما چه میشود کرد که وظیفه داریم بگوئیم، همه مان وظیفه داریم بگوئیم و بگوئیم و تکرار کنیم تا شاید دوستان خفته مان را بیدار کنیم. شاید مردان قدرت و ثروت ایران دست از امید نجات شسته باشند، اما ما که مردمیم که نمیتوانیم دست بشوئیم! کشورمان است، خانه مان است، وطنمان است، همه چیزمان است که دارد بر باد میرود...

امشب یکی دیگر از آن «کاغذپاره های» کذائی سر از قطعنامه دان پاره شدهٔ کذائی بیرون آورد تا بر سر کشور و ملت ایران آوار شود. آن کسانی که مسئول مستقیم به وجود آمدن این بلایا بر سر مردم ما هستند که نه عقل آن را دارند که ککشان بگزد، و نه اگر هم میگزید صداقت و شجاعت آن را که اذعان کنند. اما سئوالی که مردم ایران از همین فردا صبح از خودشان خواهند پرسید این است که آیا هیچکس در این دستگاه عریض و طویل اسلامی و روحانی و قدسی و الهی نیست که دلش به حال این مملکت و این مردم بیچاره بسوزد؟ آیا واقعا هیچ فردی، هیچ انسانی، هیچ بشری نیست دراین صف اندر صفهای شما که دلش بسوزد به حال مصیبتهای این ملت فلک زده، و جگر و جربزه اش را داشته باشد که حرفی بزند؟

واقعا تا کی و تا کجا افسار خود را به دست این موجود بی محتوا سپرده اید و هرجا بکشدتان خواهید رفت؟ تا کجا؟ وطنمان را دارید از بین میبرید! آقایان، با همهٔ ریش و عمامه و عبا و شکم و سوختگی مهر روی پوستهای کُلُفت پیشانیهاتان، با همه ادعاها و صلوات ها و تسبیح‌ هاتان دارید ملت و مملکت را به سوی نابودی میبرید، آنهم چهار نعل و به قول آن جناب که دیگر اسمش را هم نمیتوانم بی کراهت بر زبان بیاورم، ترمز بریده و بی فرمان.

آیا واقعا وقتش نرسیده که بیدار شوید و چشمهاتان را بمالید، دور و برتان را نگاهی بکنید و متوجه بشوید کجا داریم میرویم؟ آیا وقت آن نرسیده که جلوی آینه کهنهٔ زنگ زده ای هم که باشد بایستید و به خودتان نگاهی بکنید و ببینید به چه تبدیل شده اید؟

آقایان، برادران، مذهبیون، محافظه کاران، حاجی ها، حجت الاسلام ها، شیوخ، آیت الله ها! شما را به همان القاب دور و درازتان قسم میدهم تکانی بخورید و نگذارید ایران را این دلقک دون به باد فنا بدهد، فریاد استغاثه مردم مظلوم را بشنوید و برخیزید و کاری کنید پیش از انکه نه از تاک نشانی بماند و نه از تاک نشان.