توصیه ای جدی به آقای مهدی یحیی نژاد

جناب یحیی نژاد،

روشی که شما اخیرا برای مواجهه با مسائلی که به دلیل برخی از تصمیمهای خود شما به وجود آمده در پیش گرفته اید نه تنها صحیح نیست، بلکه روشی مخرب است که در صورت اصرار شما بر ادامه آن نه تنها به ضرر خود شما، بلکه از آن مهمتر به پاره پاره شدن جمع دلسوزان جامعه مجازی فارسی خواهد انجامید، پس این چند خط را به این هدف مینویسم که به عنوان یکی از آن دلسوزان از شما تقاضا کنم تا در این رفتار خود تجدید نظر و در صورت امکان آن را متوقف کنید.

دوست گرامی، روشی که شما در پیش گرفته اید، یعنی نوعی «خشونت کردن روی صحنه و چانه زدن پشت پرده» روشی غیر اخلاقی است و شک نداشته باشید که در صورت اصرار شما به ادامه اش به نتایجی ناگوار تر از آنچه که ندانم کاری هایتان تا این لحظه به وجود آورده اند منجر خواهد گشت. جناب یحیی نژاد، شما اشتباه بزرگی انجام داده اید و آنچنانکه از ظواهر امر بر میآید متوجه تاثیر منفی شدید اشتباه خود نیز شده اید و علاقه دارید تا کاری در آن مورد انجام دهید. اما متاسفانه به نظر میرسد به جای اینکه از اشتباه خود درس مناسب را گرفته باشید و در صدد جبران حقیقی نتایج منفی آن باشید، اکنون تلاش خود را بر یک برخورد اشتباه دیگر متمرکز کرده اید.

مهدی جان، آنچه هم شما برای احیای سایتتان و هم ما برای پیشبرد اهداف آزادیخواهی در این مقطع نیاز داریم دو چیز است: گذشتن از منافع شخصی، و صداقت یا همان شفافیت. این کاری که شما در حال انجام دادن هستید، یعنی تلاش در همراه کردن برخی از دوستانی که خوب میدانید پر هستند از صداقت و دلسوزی، که خوب میدانید علاقه عمیق و صادقانه ای به بالاترین داشته اند، و خوب میدانید در میان کاربران سایت شما نیز دوستداران زیادی دارند، اما بدون اینکه حاضر باشید به روشی صادقانه و به شکلی «باز»، «شفاف» و «عمومی» افکار و مسائل خودتان را با «عوام» در میان بگذارید، این روشی است نه تنها کهنه و سنتی، غیر مناسب و نا کارآ، بلکه همانطور که گفتم، با توجه به وضعیت بحرانی حال حاضر بسیار مخرب است و میتواند به شقه شقه شدن هرچه بیشتر جامعه مجازی نیز منجر گردد.

جناب یحیی نژاد، من با وجود تمام لطماتی که شما در طی یک سال و نیم گذشته با تصمیمهای غیر عاقلانه خودتان به جنبش مردمی ایران وارد کرده اید، هنوز هم برایم ممکن است که باور کنم که طرح و توطئه ای در پس این کارهای شما نبوده و فقط آن همه را به ندانم کاری های عجیب و غریب شما نسبت بدهم، و تاکنون نیز هیچوقت نوک انتقاد ها و گفتارهای من و خیلی از دوستان دیگر مستقیما متمرکز بر شخص شما نبوده است. اما دوست عزیز، اگر باز هم بخواهید به این سیاست و روشهای غیر مناسب خود ادامه بدهید و جامعه ما را بیش از این لطمه برسانید، آنگاه بسیاری از ما را آنچنان بر خواهید آشفت که چاره ای در برابر خود نخواهیم یافت به جز تلاش برای مقابله مستقیم با تخریبهای شما، و شک ندارم خود میدانید که چنان وضعی را نه شما خواهید پسندید و نه خود ما.

جناب مدیر مسئول سایت بالاترین، شما دو راه بیشتر در مقابل ندارید، و این دو راه با هم بسیار متفاوتند، نمیتوانید در ظاهر یکی را و در خفا آن دیگری را برگزینید (یعنی کاری که در حال حاضر مشغول انجام آن هستید). راه اول این است که به سیاست مشت آهنین خود که از پس از سرکوب سنگین و قلع و قمع یک شبه کاربران در روزهای آخر آذرماه در پیش گرفته اید ادامه بدهید و همانطور که تا کنون کرده اید رجز بخوانید و توهین کنید و به بی اعتنائی به اصول و حقوق ساده و بدیهی کاربران سایت خود ادامه دهید. و راه دوم این است که از این کار خود دست بکشید، برگردید، از همه کاربران خود، چه آنها که حذف کردید و چه انان که حذف نکردید به صورتی شفاف و عمومی (نه فردی و پشت پرده) به خاطر سیاستها، برخوردها و تصمیمهای غلط اخیر خود عذر خواهی کنید، و قبول کنید که مدیریت فردی سایتی مثل بالاترین صحیح نیست و یک فرد قادر به اجرای چنین مسئولیتی نیست، و قبول کنید که سیستم مدیریت و تصمیم گیری بالاترین عوض شود و از سیستم بسته، فردی و غیر شفاف کنونی به سیستمی باز، شفاف و گروهی تبدیل گردد.

مهدی جان، این دو راه روشنند، و نتایج حاصل از آنان هم کمابیش روشن. راه اول به همان مسیری ‌میرود که سایت شما در حال حاضر در پیش دارد، یعنی در واقع تبدیل شدن به یک لینکدانی متوسط و تحت کنترل اما دچار خلاء فکری و مرگ مغزی. و راه دوم میتواند منجر به بازگشت زندگی، اندیشه و شور به سایت شما بشود. اما شما بایستی مردانه انتخاب کنید و پای آن بایستید. باز هم میگویم، اینکه بخواهید به این امید واهی باشید که هم ظاهر را حفظ کنید و هم زندگی را به سایت خودتان بازگردانید نه ممکن است و نه تلاشی است شرافتمندانه.

من عذر میخواهم اگر محتوای کلام و پیام من را دلپذیر نمیابید، متاسفانه از یکطرف در روزها و وضعیت دلپذیری به سر نمیبریم، و از طرف دیگر آنچه در معرض خطر است بزرگتر از آن است که جائی برای تعارفات روزمره و خوش زبانی باقی بگذارد. در هر حال به نظر من وضعیت بسیار روشن تر از آن است که بتوانید بگوئید ابهامی وجود دارد، و تصمیم نهائی هم با خود شماست.